Prof. PhD Stephan van Erp, The Sacrament of Public Life
The public sphere is quite a recent discovery of theology and religious studies. It signifies a field of studies on topics such as church and state, religion and democracy, religious universality and pluralism, or divine sovereignty and human autonomy. The ‘public’ also serves to understand the implications of the Church playing a new, more marginal role in Western society, and, not unimportantly, the 'public' legitimises the study of faith and religion in a secularising world. Is public life the last straw for theology and religious studies, or does it confront these academic disciplines with new challenges? If the latter is the case, what would theology’s task be when faced with these challenges? What aspect of public life makes it suitable for theological reflection?
In my lecture, I will work with the assumption that if theology would want to engage with public life, it should offer a view of God’s presence in the world, especially in those aspects in which human beings have a constructive role to play, such as culture, care, education, labour, and politics. Contrary to that assumption is the observation that in the context of Dutch theology, in which I was educated and still work, divine presence has become decentered as a theological theme or regarded as an unknowable and consequently unavailable object for academic research. In this context, public theology has become a project which research field is located outside the presumed impenetrable sacred realm, and whose advocates only allow a widely accepted language and shared sociality as its subject. In my lecture, I will propose that public theology needs a concept of the sacrament, which will enable theology to recognize how public life could be considered as the dedication to God’s hidden presence.
Prof. dr Stephan van Erp, Sakrament życia publicznego
Sfera publiczna jest dość niedawnym odkryciem teologii I studiów religijnych. Oznacza ona pole badań na takie tematy jak: kościół i państwo, religia i demokracja, religijna powszechność i pluralizm, boska suwerenność i ludzka autonomia. „Publiczny” także służy temu, by zrozumieć implikacje Kościoła odgrywającego nową, bardziej marginalną rolę w społeczeństwie Zachodu, i, co ważniejsze, „publiczny” uprawomocnia naukę wiary i religii w sekularyzującym się świecie. Czy życie publiczne jest ostatnim źdźbłem dla teologii i nauk religijnych, czy też stawia ono dyscypliny uniwersyteckie przed tymi wyzwaniami? Jeśli chodzi o to ostatnie, jakie będzie zadanie teologii, kiedy zetknie się z tymi wyzwaniami? Jaki aspekt życia publicznego będzie odpowiedni dla refleksji teologicznej?
W moim wykładzie, rozważę założenie, że jeśli teologia zaangażowałaby się w życie publiczne, to powinna ona zaproponować pogląd dotyczący obecności Boga w świecie, szczególnie w takich aspektach, w których ludzie mają odegrać konstruktywną rolę, takich jak: kultura, opieka, edukacja, praca i polityka. Przeciwnym do tego założenia jest spostrzeżenie, że w kontekście teologii holenderskiej, w której zostałem wykształcony i wciąż pracuję, obecność Boga została zdecentralizowana jako temat teologiczny lub jest uważana jako niepoznawalna i w konsekwencji nieosiągalna przedmiot dla badań akademickich. W tym kontekście, teologia publiczna jest projektem, którego pole badawcze jest umieszczone poza domniemaną niedostępną sferą i której obrońcy pozwalają tylko na szeroko akceptowany język i podzielaną społecznościowość jako jego temat. W moim wykładzie proponuję, że teologia publiczna potrzebuje idei sakramentu, który umożliwi teologii rozpoznanie, jak życie publiczne może oznaczać otwarcie się na ukrytą obecność Boga.